تنهایی

همیشه برای “ماندن ” دلیل هست …

 

و برای “رفتن” بهانه.


همیشه برای “خواستن” نیاز هست …

و برای “رد کردن”، مصلحت.


همیشه برای “داشتن” فضا هست …

و برای “نداشتن” تقصیر.این که سوار بر کدام کوپه این قطار شوی،


به پای ماندن و دست خواستن و عشق داشتنت، بر می گردد


اگر داری که بسم الله …


اگر نه، جهان پر است از “بهانه” و “مصلحت” و “تقصیر” بی صاحب !